Муроҷиатномаи раиси Иттифоқи журналистони Тоҷикистон
ба хабарнигорон ва фаъолони шабакаҳои иҷтимоии Тоҷикистон ва Қирғизистон
Ҳамкасбони гиромӣ, дӯстони азиз,
Иттифоқи журналистони Тоҷикистон дар баробари дигар ниҳодҳои ҷомеаи шаҳрвандии Тоҷикистон аз ташаннуҷи авзоъ дар минтақаи наздисарҳадии Тоҷикистон ва Қирғизистон, ки боиси ҳалокати одамон гардидааст, нигаронии шадиди худро изҳор менамояд. Пеш аз ҳама, ба хонаводаи фавтидагон ва ҷабрдидагони ҳодиса арзи тасаллият намуда, барои паси сар кардани мушкилот сабри ҷамил хоҳонем.
Рисолати касбии мову шумо, ҳампешагони азиз, тақозо дорад, ки барои расонидани ҳақиқат ва адолат хидмат намоем. Тибқи меъёрҳои касбиву ахлоқӣ, вазифаи расонаҳо беғаразона, мунсифона ва бидуни эҳсосот пешниҳод намудани мавод роҷеъ ба ҳаводис мебошад.
Ҳанӯз дар даврони Иттиҳоди Шӯравӣ нобаробарии иҷтимоӣ ва тақсими захираҳои обӣ ба моҷарои марзӣ оварда расонда буд. Вале ба ин даргириҳо ва баҳсҳо нуқтаи охир нагузоштанд. Даргириҳо ва талошҳои марзӣ ҳодисаи нав нест, аммо ҳадафи аслии мо бояд инъикоси воқеъбинонаи ин масъалаи ниҳоят доғ бошад. Мутаассифона, чӣ дар расонаҳои чопиву электронӣ ва чӣ дар шабакаҳои иҷтимоӣ дар мавриди вазъ иттилои хушунатомез, пур аз эҳсосот ва кинаву адоват пахшу паҳн мегарданд.
Мо, журналистон дар чунин вазъ бояд ба эҳсосот дода нашавем, балки ҳамаи масоилро дар тарозуи адлу инсоф баркашида, сабаби домана задани алангаи нафрату оштинопазирӣ набошем. Бо риояи меъёрҳои ҳирфавӣ ва ахлоқии фаъолияти журналистӣ дар расонидани иттилои дурусту беғараз ва орӣ аз ҳангомаҷӯиҳо ба бинанда, шунаванда ва хонандаи худ мусоидат кунем.
Бори дигар аз шумо, ҳампешагони азиз ва фаъолони шабакаҳои иҷтимоӣ инъикоси воқеии вазъият, таҳлили боинсофона ва пешниҳоди маводро бо далелу рақамҳои таҳрифношуда хоҳиш дорем.
